Ел арасында «көз тиіпті», «баласы назарланып қалыпты» дегенді естіп жатамыз. Иә, шынымен-ақ, көз тию, баланың назарлануы деген – бар нәрсе. Ондай кезде дем салдырған (немесе салған) дұрыс. Себебі, дем салу – Құран аяттарын, (Пайғамбарымыздың (с.а.с.) өзі дем салғанда оқыған) дұғаларды оқи отырып дерттің шипасын бір Алладан ғана сұрау болып табылады.
Айша (р.а.) анамыз: «Алла елшісі (с.а.с) маған көз тиюге қарсы дем салдыруымды бұйыратын», – деп айтқан.
Әсма бинт Ғұмайс: «Мен балаларымды Пайғамбарымызға (с.а.с) көрсеткен едім, ол: «Бұларға дем салдыр», – деп айтты», – деген.
Алла елшісі (с.а.с.) әйелі Уммү Сәләманың (Алла оған разы болсын) үйінде бір қыздың бетінен теңбіл дақ көріп: «Бұған көз тиіпті, дем салдырыңдар», – деген (Сахих Муслим).
Р.S. Алайда… баланы алып «назарланып» қалды, «өзіме көз тиді, емдеп беріңіз» деп тәуіпке, емші-домшыларға баруға болмайды!